درباره کتاب
کتاب «قدرت» نوشته برتراند راسل، فیلسوف و منطق‌دان برجسته بریتانیایی، در سال ۱۹۳۸ منتشر شد. این اثر به بررسی مفهوم قدرت در جوامع انسانی می‌پردازد و آن را به‌عنوان هدف نهایی انسان و عامل اصلی در توسعه هر جامعه معرفی می‌کند. راسل در این کتاب، تلاش می‌کند تا با تحلیل اشکال مختلف قدرت – از جمله قدرت اقتصادی، نظامی، فرهنگی و مدنی – درکی جامع از دینامیک‌های اجتماعی ارائه‌دهد. او معتقد است که تمایل به قدرت، بخشی از طبیعت انسان است و سازمان‌ها و نهادهای اجتماعی نقش مهمی در تجلی این تمایل ایفا می‌کنند. این کتاب در دوره‌ای نوشته شده که جهان در آستانه جنگ جهانی دوم قرار داشت و راسل با نقد رژیم‌های توتالیتر زمان خود، به‌ویژه نازیسم و فاشیسم، به اهمیت مهار قدرت‌های خودکامه و ترویج روشنگری سیاسی و درک انسانی برای دستیابی به صلح پایدار تأکید می‌کند.
بریده خواندنی
با کمال تاسف باید بگویم که آگاتوکلس در زندگی خصوصی‌اش چندان سعادتمند نبود. زنش با پسرش رابطه داشت. یکی از نوه‌هایش نوه دیگرش را کشت. و سپس یکی از خدمتکاران جبار پیر را برانگیخت تا خلال دندان بابابزرگ را به زهر آلوده کند. آخرین عمل آگاتوکلس، وقتی که دید دارد می‌میرد، این بود که مجلس سنا را خبر کند و از آن بخواهد که انتقامش را از نوه‌اش بگیرند. ولی بر اثر زهر، لثه‌اش چنان زخم شده بود که نمی‌توانست حرف بزند. مردم شهر قیام کردند و او را پیش از آنکه بمیرد در میان آتشی که برای جسدش آماده شده بود، انداختند. اموالش را مصادره کردند و از قراری که می‌گویند دموکراسی برقرار شد. (ص ۱۱۰)
نجف دریابندری
مترجمین
زندگی‌نامه‌ی نجف دریابندری
نجف دریابندری (۱۳۰۸-۱۳۹۹) در آبادان متولد شد و شهر محل زندگی‌اش تاثیر مهمی بر مسیر و آینده‌ی او داشت. دریابندری در آبادان با حضور انگلیسی‌ها و شنیدن زبان آن‌ها در سطح شهر مواجه بود و به گفته‌ی خودش پس از تجدید شدن در امتحان زبان انگلیسی در سوم دبیرستان که اتفاقاً معلمش هم «یک خانم ارمنی بود. خانم خیلی خوبی هم بود»، تصمیم گرفت به صورت جدی زبان یاد بگیرد هرچند که سینما هم در تشویق او به یادگیری این زبان بی‌تاثیر نبود. نجف دریابندری در نهایت در سوم دبیرستان ترک تحصیل کرد و تصمیم گرفت کار کند. او در شرکت نفت آبادان استخدام و در آنجا با شخصیت‌های مهمی مانند محمدعلی موحد و ابراهیم گلستان آشنا شد.
آغاز کار رسمی ترجمه برای نجف دریابندری با کتاب «اولین پرواز» بود و این مسیر او را به تنوعی گسترده چه از نظر مضامین و چه از نظر مدیوم ترجمه رساند. نجف دریابندری هم به ترجمه فیلم پرداخته، هم داستان ترجمه کرده و هم به برگردان آثار فلسفی روی آورده است. ترجمه فلسفه البته در دوران خاصی از زندگی او اتفاق افتاد! دریابندری که به خاطر برخی فعالیت‌های حزبی ۴ سال را در زندان گذراند، در زندان با آثار برتراند راسل آشنا شد و ترجمه آثار او را از همان زمان آغاز کرد و کار به جایی رسید که در سال ۱۳۴۲ دیداری حضوری با راسل در لندن و در خانه‌ی او داشت.
کارنامه‌ی فعالیت‌های دریابندری که تجربه‌ی مهاجرت را نیز برای چند سالی دارد، نباید به ترجمه محدود کرد چرا که او به نوشتن نیز مشغول بود و با طنز خاص خود و البته همراهی همسرش کتاب «مستطاب آشپزی» را چاپ کرد. دریابندری به عکاسی و نقاشی نیز علاقه‌مند بود.
داستان زندگی این مترجم استثنایی با زندگی پرماجرا و جسارتی مثال‌زدنی در ترجمه که باعث می‌شود داستان‌های کافکا را در هفده‌سالگی به فارسی برگرداند، در سال ۱۳۹۹ و در نود سالگی به نقطه پایان خود می‌رسد اما آثار او همواره یاد دریابندری را زنده نگه خواهند داشت.
درباره‌ی نجف دریابندری
نجف دریابندری آثار متنوعی را در کارنامه ترجمه خود دارد. او از هیچ نظری خود را برای ترجمه محدود نکرد و همانطور که کتاب‌های داستانی و ادبی را از زبان انگلیسی به فارسی برگرداند، به سراغ کتاب‌های غیرداستانی (Non-fiction) نیز رفت و یکی از مهم‌ترین مترجم‌های آثار فیلسوفانی مانند برتراند راسل به شمار می‌رود.
نکته قابل توجه درباره نجف دریابندری، دقت و وسواس او در انتخاب آثار برای ترجمه بود. او درباره هر اثری که قصد ترجمه‌اش را داشت، انقدر مطالعه می‌کرد که می‌توانست مقدمه‌ای مفصل درباره اثر و نویسنده‌ی آن بنویسد و این مقدمه را در بسیاری از مهم‌ترین آثار ترجمه‌ی او مانند «پیرمرد و دریا» می‌توان خواند. او همچنین درباره ترجمه آثار همینگوی می‌گوید: «زبانش مشکل نیست، ترجمه‌اش مشکل است. در واقع زبانش ساده است. ... [ترجمه‌اش دشوار است زیرا] سبک خاصی دارد. در واقع سبک همینگوی است که ترجمه‌اش را مشکل کرده.»
دریابندری همچنین برخی ویژگی‌های خاص را در ترجمه‌های خود دارد. او در عین حال که به متن اصلی برای ترجمه وفادار است، قدرت آن را دارد که ظرافت‌های لحن را حفظ کند و اثر را برای مخاطب فارسی‌زبان روان سازد. نمونه‌ای از خلاقیت‌های ترجمه دریابندری را می‌توان در طنز به کار رفته در ترجمه «چنین کنند بزرگان» اثر ویل کاپی که در نشریه‌ای به سردبیری احمد شاملو چاپ می‌شد، دید. ناگفته نماند که بسیاری معتقدند این کار نه ترجمه نجف دریابندری بلکه تألیف اوست.
نثر روان، وفاداری به متن در عین ترجمه خلاق، حفظ لحن آثار، تنوع حوزه فعالیت (از داستان تا تئاتر، از فلسفه تا سینما) و بسیاری نکات دیگر، او را تبدیل به مهره‌ای جدانشدنی از پازل ترجمه ایران کرده است. عباس معروفی این مترجم ماندگار را «جراح واژه‌ها» می‌داند.
جوایز نجف دریابندری
- دریافت جایزه تورنتون وایلدر از دانشگاه کلمبیا به مناسبت برگردان آثار ادبی آمریکایی
- اولین گنجینه زنده بشری در میراث خوراک در فهرست حاملان میراث ناملموس (نادره‌کاران)
نقل‌قول از کتاب
مطالب مرتبط
کتاب صوتی «به یاد کاتالونیا» با صدای اشکان عقیلی پور منتشر شد.
گوینده باید چیزی از خود به کتاب اضافه کند
شخصیت های «سووشون» در حنجره های 55 سال بعد
