گراهام گرین

زندگی‌نامه‌ گراهام گرین

گراهام گرین، با نام کامل «هنری گراهام گرین»، در دوم اکتبر سال ۱۹۰۴ در برکهامستد، هرتفوردشایر، انگلستان به دنیا آمد. او فرزند چارلز هنری گرین، مدیر مدرسه برکهامستد و ماریون ریموند گرین بود. گراهام گرین در یک خانواده‌ی مذهبی و ادبی بزرگ شد و از همان کودکی به مطالعه و نوشتن علاقه‌مند بود. او دوره‌های ابتدایی تحصیلی خود را در مدرسه برکهامستد گذراند. تجربه‌ دوران مدرسه برای او چندان خوشایند نبود و او به دلیل این تجربیات بارها از مدرسه فرار کرد. این اتفاقات تأثیر زیادی بر نوشته‌های آینده او گذاشت.

گرین در دانشگاه آکسفورد تحصیل کرد و در همین دوران با چاپ اولین مجموعه شعر خود با عنوان «بابلینگ اورآپرایز»در سال ۱۹۲۵، وارد دنیای ادبیات شد. او در دوران دانشجویی به حزب کمونیست پیوست و اگرچه شش هفته بعد از آن بیرون آمد ولی تاثیرات خفیف همدلی با کمونیستها در برخی آثارش پیداست. مثلا در متن‌هایی که درباره فیدل کاسترو و هوشی مینه نوشت. که به هر دو با نظری مثبت نگاه کرده بود. گرین در ۱۹۲۶، با همسر آینده اش «ویوین دیریل» آشنا شد و بر اثر این آشنایی در ۲۲ سالگی از کیش پروتستان به مذهب کاتولیک پیوست. آثار بحران روحی و فکری عمیقی که باعث این تغییر شد، بعدا در تمام آثارش با شدت و ضعف دیده شد. گرین پس از فارغ‌التحصیلی از دانشکاه به عنوان ویراستار و روزنامه‌نگار در روزنامه‌های مختلف کار می‌کرد.

 اولین رمان گرین با عنوان«مرد درون» در سال ۱۹۲۹ منتشر شد که با استقبال خوبی همراه بود و او را به عنوان یکی از نویسندگان نوظهور معرفی کرد. در ۱۹۳۵ به آفریقا سفر کرد. در این دوره چند رمان نوشت و در آنها به ورشکستگی اخلاقی و انحطاطی که در غرب پدیدار بود و سرانجام غرب را به جنگ جهانی دوم سوق داد پرداخت. در ۱۹۳۸ به مکزیک رفت. او از طرف کلیسای کاتولیک مامور شده بود تا از ظلم و آزاری که به کاتولیک ها در مکزیک روا می شود گزارش تهیه کند. حاصل این سفر دو کتاب «جاده‌های بی‌قانون» و «قدرت و جلال» بود. رمان قدرت و جلال یکی از معروف‌ترین آثار گرین داستان یک کشیش فراری در مکزیک انقلابی را روایت می‌کند. در دوران جنگ جهانی دوم گرین مجددا به آفریقا رفت و در آنجا رمان «جان مطلب» را نوشت که ماجرای آن در آفریقا می‌گذرد. بعد از جنگ او بیشتر به مسائل درونی روی آورد ولی حتی در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ که نویسندگان دیگر از موضوعات سیاسی برای نوشتن رمان فاصله گرفته بودند گرین این بار به هندوچین که در آتش جنگ می‌سوخت، سفر کرد و «رمان آمریکایی» آرام را متاثر از شرایط آنجا نوشت. «کاپیتان و دشمن» آخرین رمان گراهام گرین بود که در سال ۱۹۸۸ و در ۸۴ سالگی گرین، منتشر شد. گراهام گرین سال‌های پایانی عمر را در ژنو سوئیس گذراند. جایی که آن زمان چارلی چاپلین نیز در آن زندگی می‌کرد و دوستی خوبی بین آنها شکل گرفته بود. گرین در سوم آوریل سال ۱۹۹۱ در وو وه، سوئیس درگذشت و در گورستان کورسو به خاک سپرده شد.

درباره گراهام گرین

گراهام گرین (۱۹۰۴-۱۹۹۱) یکی از بزرگ ترین رمان نویسان قرن بیستم بود. او زندگی حرفه ای خود را با دبیری روزنامه «لندن تایمز» شروع کرد و با چهارمین رمانش «قطار استانبول» در سال ۱۹۳۲ به معروفیت رسید. در طول ۶۷ سال کار،  گرین حدود ۶۰ اثر شامل رمان، نمایشنامه، سفرنامه، مجموعه مقاله و داستان کوتاه منتشر کرد که ۲۵ عدد از این تعداد رمان‌های او هستند.

گرین یکی از سینمایی ترین نویسندگان قرن بیستم بود. خیلی از رمان ها و داستان های کوتاه او به صورت فیلم، تئاتر، نمایش رادیویی و … اقتباس شده اند. حتی از برخی آثارش (مثل همین آمریکایی آرام) چند بار اقتباس صورت گرفته است. پایگاه اینترنتی IMDb، ۶۶ اثر را بین سال های ۱۹۳۴ تا ۲۰۱۰ بر اساس نوشته های گرین فهرست می‌کند.

جان اروینگ (نویسنده و فیلمنامه‌نویس) گرین را در زمان حیاتش «موفق ترین رمان نویس زنده انگلیسی زبان» نامیده بود.  

جوایز گراهام گرین

گراهام گرین در سال‌های ۱۹۶۱، ۱۹۶۶ و ۱۹۶۷، نامزد دریافت جایزه نوبل ادبی شد و حتی تا سه عنوان آخر هم پیش رفت ولی هرگز نتوانست در این رقابت ها رای اکثریت را برای دریافت جایزه به دست آورد. با این حال او در طول دوران کاری‌اش جوایز زیادی گرفت. او در سال ۱۹۴۱، جایزه هاثورندن، در ۱۹۶۸ جایزه شکسپیر و در سال ۱۹۸۱، جایزه اورشلیم را دریافت کرد.