حسن جوادی
مترجم
حسن جوادي، اديب، مترجم و محققی است که علاوه بر زبان فارسي، به زبان‌های انگليسي، فرانسوي و عربي تسلط دارد. یکی از فعالیت‌های تحقیقی جالب توجه جوادی، نوشتن کتاب «تاریخ طنز در ادبیات فارسی» است.
درباره حسن جوادی
زندگی‌نامه حسن جوادی
حسن جوادي در سال ۱۳۱۷ در تبريز به دنيا آمد. او تحصيلات دانشگاهي‌اش را در رشته‌ی انگلیسی در دانشکده ادبیات تبریز انجام داد. بعد از آن در ۱۹۵۹ برای ادامه تحصیل به دانشگاه سوربن فرانسه و سپس به دانشگاه کمبریج انگلیس رفت و از این دانشگاه، دكتراي ادبيات انگليسي گرفت. رساله دكتراي او درباره‌ی تأثيرات ادبيات فارسي بر ادبيات انگليسي با تمركز بر قرن نوزدهم بوده است. او بعد از مدتی تدریس در کمبریج، در سال ۱۹۶۵ به ایران برگشت و در دانشکده‌ادبیات دانشگاه تهران استخدام شد.
حسن جوادی به مدت یازده سال در دانشگاه تهران تدریس می‌کرد. او طی این سالها کتاب‌های «گذری به هند» از فورستر، «نامه هایی از تبریز» از ادوارد براون، «وحی و عقل در اسلام» از آربری، «تاریخ ادبیات آمریکا» از ویلیس ویگر و… را از انگلیسی و نمایشنامه «مده» را از فرانسه به فارسی ترجمه کرد.
جوادی در سال ۱۹۷۷ به دانشگاه برکلی رفت، که قبلا هم دو سال در آنجا تدریس کرده بود ولی این بار ۱۴ سال در این دانشگاه به تدریس پرداخت و در سال ۱۹۹۰ بازنشسته شد و به شغل خبرنگاری و تدریس در دانشگاه های مختلف روی آورد.
یکی از بخش‌های درخشان کارنامه‌ی ادبی جوادی، مشارکتش در ترجمه ۴۰۰ غزل مولانا به زبان انگليسي با پروفسور آربري است. جلد اول این کتاب در ۱۹۶۸ چاپ شد، و جلد دوم این کتاب را جوادی پس از مرگ آربری که در همان سال اتفاق افتاد حاضر کرد و هر دو جلد را تحشیه کرده به چاپ رساند.
درباره حسن جوادی
حسن جوادي، اديب، مترجم و محققی است که علاوه بر زبان فارسي، به زبان‌های انگليسي، فرانسوي و عربي تسلط دارد. او با بزرگان آكادميك جهان همكاري داشته و وقتي كه دست به ترجمه يا تحقيقي مي‌برد، از اين دانش فراوان خود به خوبي سود مي‌برد. او كه دكتراي ادبيات انگليسي خوانده، استادان مطرحي چون اف. آر لويس و ريموند ويليامز داشته و جالب اين‌كه در ادبيات فارسي نيز پاي درس استاداني چون آرتور آربري و مينورسكي نشسته است. دانش او باعث شد تا در كمبريج به تدريس بپردازد و حتي در دوران تدريس در دانشگاه تهران، مدير گروه ادبيات انگليسي شود.
یکی از فعالیت‌های تحقیقی جالب توجه جوادی، نوشتن کتاب «تاریخ طنز در ادبیات فارسی» است. این کتاب به روشنی نشان می‌دهد که پیشینه طنز در ایران محدود به نوشته‌های عبید زاکانی و معدودی دیگر نیست. بلکه ده‌ها نویسنده ایرانی، طی هزار سال، شرایط خفقان آور و محدودیت‌های سیاسی حاکم بر جامعه را در آثار خود با طنز منعکس کرده‌اند. نویسنده در این کتاب جایگاه طنز و انتقاد اجتماعی را در متون داستانی و نمایشی، به‌ویژه در عرصه مذهب، سیاست و زنان، نشان می‌دهد.
به طور کلی، حسن جوادي، در کنار ترجمه، يك صاحب نظر محسوب مي‌شود و همين، وزن ترجمه‌هايش را بالاتر مي‌برد.