در دادگاه تاریخ

سال چاپ ۱۳۶۰
تعداد صفحه ۸۱۶
تعداد تجدید چاپ ۲
شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۸۷-۱۵۳-۵

درباره کتاب

روی مدودف نگارش «در دادگاه تاريخ» (Let History Judge) را که موضوع آن افشاگری درباره­ی استالین و روش حکومت اوست، در سال ۱۹۶۸ ميلادي به پايان رساند. او بعد از اتمام کتاب و پیش از انتشار، تصمیم گرفت آن را برای نقد و بررسی نزد دو گروه بفرستد. یکی برای دوستانش تا در جريان نقدهاي آن‌ها قرار بگيرد كه اگر مشكلي وجود داشت، نسبت به حل آن اقدام كند و دیگری به كميته مركزي حزب كمونيست، تا به نوعي اجازه انتشار آن را صادر كنند. مرحله اول به خوبی انجام شد اما در مرحله دوم کار به مشکل خورد. حزب اجازه انتشار به کتاب نداد و درباره­‌ی درز کردن کتاب به خارج از کشور به مدودف هشدار داد. با این حال خیلی زود نسخه­‌ی غیرنهایی و تصحیح‌­نشده‌­ی کتاب به خارج از کشور درز کرد و سال ۱۹۶۹ توسط مخالفان حکومت وقت، در آلمان منتشر شد. به دنبال این اتفاق -گرچه خلاف میل مدودف رخ داده بود- او از حزب اخراج شد و تحت فشار قرار گرفت. دو سال بعد اما این خود مدودف بود که نسخه­‌ای از کتاب را به صورت مخفیانه به آمریکا فرستاد تا منتشر شود. برای همین اولین نسخه‌ی ­رسمی کتاب در خارج از شوروی منتشر شد و بیست سالی طول کشید تا فضای شوروی بازتر شود و کتاب در خود کشور اجازه­‌ی انتشار بگیرد.

ايده اوليه نگارش این کتاب، از سال ۱۹۵۶ در ذهن مدودف زده شد. ولي شش سالي طول كشيد تا او به طور منظم كار روي کتاب را شروع كند و شش سالی طول کشید تا کتاب کامل نوشته شود. در واقع از شکل­‌گیری ایده تا اتمام نسخه نهایی، ۱۲ سال به طول انجامید. مدودف برای نوشتن این کتاب، همه درهاي تقاضاي رسمي و منابع رسمي را به روي خودش بست و به طور مستقل شروع به جمع‌آوري اطلاعات كرد. تنها داشته او برای استخراج اطلاعات يك ضبط­‌صوت بود. او همه محتوای کتابش، از جمله اطلاعات شفاهی و غیررسمی، خاطرات، دست­‌نوشته‌­ها، اطلاعات زیراکسی، داستان‌ها و افسانه‌هايي كه بين مردم درباره روزگار استاليني وجود داشت و… را با کمک همین ضبط صوت جمع‌آوري كرد. در نهايت او كتابي فراهم آورد كه البته موضوعش استالين بود، ولي بيشتر درباره اداره اتحاد جماهير شوروي سابق توسط نظام استاليني نگارش شده بود؛ به واقع او فقط مستندات تاریخی را جمع آوری نکرده بود بلکه فرآيند اداره شوروی را هم بررسي كرده بود.

رابرت کانکوئست مورخ انگلیسی و نویسنده‌ی کتاب وحشت بزرگ
این نخستین تلاش کامل از سوی یک روس برای پرداختن به دوره¬ی استالین است. این کتاب تا کنون (در ۱۹۷۱) مفصل‌ترین گزارش از خطاها و وحشت‌های استالینیسم را ارائه می‌دهد. (منبع: تایم)
هریسون سالزبری روزنامه‌نگار و نویسنده نیویورک تایمز
نقطه عطفی در درک نزدیک به پنجاه سال تاریخ روسیه. (منبع: نیویورک تایمزبوک ریویو)
پاتریشیا بلیک روزنامه‌نگار آمریکایی
خوانندگان شگفت‌زده شدند. چگونه یک شهروند شوروی در داخل روسیه توانسته اثری با این حجم از مستندات، دقت علمی و روایت‌های زنده از فجایع استالین را تولید کند؟ در غرب، هیچ اثری از نظر گستردگی با آن قابل مقایسه نیست. (مجله تایم. جون ۱۹۸۹)
ژان النشتين مورخ سرشناس حزب كمونيست
از اين كتاب ۶۱۰ صفحه‌اي، محتويات ۵۶۰ صفحه‌اش بازگويي واقعيات تلخي است كه در مجموع از آن‌ها بي‌خبر نبوده‌ايم.

بریده خواندنی

جای شگفتی نیست که در سال ۱۹۲۲ استالین با خشونت و پست­‌طبعی معمولش… سعی کرد لنین را منزوی کند و نگذارد خبرهای مربوط به مسائل جاری حزب و اختلاف نظرهای موجود در این­‌باره به او برسد. او همه این کارها را به بهانه رعایت حال مزاجی لنين انجام داد. استالين حتى كوشيد مكالمات لنين و زنش را کنترل کند و به همین مناسبت با خشونت همیشگی‌اش با «کروپسکایا» رفتار کرد. نامه زیر که در ۲۳ دسامبر ۱۹۲۲ از طرف کروپسکایا برای کامنف در پولیت بورو نوشته شده است این واقعیت را آشکارا نشان می­‌دهد:

«لئون بروسوویچ!{کامنف} به دنبال نامه کوتاهی که ولادیمیر ایلیچ {لنین}، با اجازه پزشکان به من دیکته کرد استالین دیشب با خشمی شدید و بی­‌سابقه با من روبه‌رو شد. من که همین دیروز وارد حزب نشده‌­ام. طی این سی سال، من هرگز سخن درشتی از هیچ رفیقی نشنیده­‌ام. امور مربوط به حزب و امور مربوط به لنین برای من به­‌قدر استالین اهمیت دارد. من امروز به حداکثر خونسردی نیاز دارم. آنچه را می‌­توان -و آنچه را نمی­‌توان – با ایلیچ مورد بحث قرار داد، من از هر پزشکی بهتر می­‌دانم چون می­‌دانم چه چیزهایی او را عصبی می‌کنند و چه چیزهائی او را عصبی نمی­‌کنند. به هر حال این را از استالین بهتر می­‌دانم. من به شما و به گریگوری به عنوان رفقای قدیمی ولادیمیر ایلیچ رو می­‌کنم و از شما تقاضا دارم در مقابل دخالت‌­های خشونت آمیزی که در زندگی خصوصی من می­‌شود در مقابل زخم زبان‌­های زشت و تهدیدات کثیفی که به سویم سرازیر است مرا حفظ کنید… به هر حال من نه توان و نه وقت آن را دارم که صرف این دعوای احمقانه کنم…»

لنین از نزاع بین استالین و کروپسکایا در آغاز مارس ۱۹۲۳… باخبر شد. لنین که از پستی استالین به خشم آمده بود منشی‌اش را احضار کرد و با آنکه بیش از دو ماه از ماجرای این نزاع می­‌گذشت نامه زیر را به او دیکته کرد:

«رفیق استالین عزیز

شما بی­‌­ادبی را به جایی رساندید که زن مرا پای تلفن خواستید و به او توهین کردید… من قصد ندارم به این آسانی این نوع اقدامات توطئه‌­آمیز علیه شخص خودم را فراموش کنم و ناگفته پیداست که من هر کاری علیه زنم را کاری علیه خودم تلقی می­‌کنم به این دلیل از شما می­‌خواهم روشن کنید آیا آمادگی دارید آنچه را که گفته‌­اید پس بگیرید و معذرت بخواهید یا ترجیح می‌­دهید هر گونه روابط بین ما قطع شود؟»

دریافت نمونه کتاب
نویسنده

نقل‌قول از کتاب

به عکس لنین که می­‌توانست بین یک رفیق گمراه و یک دشمن با ظرافت فرق بگذارد، استالین هر یک از حریفان را دشمن شخصی خود تلقی می­‌کرد و توسل به هر نوع وسیله­‌ای را برای تحقیر و زشت کردن او جایز می‌­شمرد.


كتاب در دادگاه تاريخ، صفحه ۶۹

تعداد رزمندگانی که در جنگ اسپانیا شرکت داشتند و توسط استالین تیرباران شدند، بیشتر از تعداد جنگجویانی بود که در میدان­‌های نبرد اسپانیا به ضرب گلوله فاشیست­‌ها از پای درآمدند.


كتاب در دادگاه تاريخ، صفحه ۳۴۸

آنچه را که می­‌فهمم اعجاب­‌انگیز است. من از آن نتیجه می­‌گیرم که بقیه مطلب، یعنی آنچه را که نمی‌­فهمم نیز اعجاب‌­انگیز است.


كتاب در دادگاه تاريخ، صفحه ۳۵۱

بلشویک‌­ها می‌­دانستند که انقلاب فرانسه به ظهور ناپلئون انجامید و از آن بیم داشتند که انقلاب خودشان نیز چنین سرنوشتی پیدا کند. به این دلیل از تروتسکی که در میان رهبرانشان بیش از همه به ناپلئون شباهت داشت بر حذر بودند  و به استالین که ابدا چنین شباهتی را در او نمی­‌دیدند اعتماد کردند.


كتاب در دادگاه تاريخ، صفحه ۴۹۳

هیچ­کس نمی‌­تواند بر دادگاه تاریخ با میل خود حکومت کند.


كتاب در دادگاه تاريخ،‌صفحه ۷۷۲